Dünya da benden daha daha daha kötü şartlarda yaşayan insanlar varken şu yaptığım mız mızlanmaya " şımarıklık " diyorum ...
Sonra da bakıyorum bi kendime kendi içimde ki aynadan ; kimseden benim bişi beklediğim yok ki bu şımarıklığım karşısında ... bir sevgi sözü yada ne bilim bi ilgi bi alaka ...
Yaşamayı seviyorum ve sevdim , Tanrım gerçekten bana hep ii davrandı ... biraz zor du filmim ama yine de benim zoru sevmemden di bu ...
Biliyorum İstanbul , kedim ve kendim ...
Bu kutsal 3'lüm bile tatmin etmiyor artık beni ...
Çünkü bir türlü gelmeyen şu yaz ...
Bir türlü içine kendimi düşüremediğim hayat ve bi türlü olamadığım tamlık !
Kafamda sevişen filler var ... Ve tilki misali kimsenin kuyruğu kimseye değmio ...
hıçkıra hıçkıra ağlamamak için "o öldüğünden beri " sessizce akıyo göz yaşlarım ...
Kim kimde ki ben ben de olabilmeye çalışıyorum ...
Tek bildiğim Az daha sıkılırsam kapatıp dükkanı gitçem buralardan ...
Ölüm zaten yaşamayı sona sakladığım kalan tek tadılmadıklık !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder