İnş ...

Bombalanırken şehirler ;
Kalbimin başkentiydi boş kovanları füzelerin ...
Acıyan canımın tarifi yok ; ilacı ise gayb
Gayb'ın sahibi O , O'nun sahibi hiçkimse ...

Ulaşılmaz yolların sonu , kavuşmanın heyecanı
Karışık zihnim
Beni her geçen gün daha da hızla terkeden gri beyin hücrelerim
Sanki bir dolu bir boş , ortada olmayan çocuklarımın çığlıklarıyla
Gecesi gündüze karışmış isimsiz dakikaları ömrümün
Bir dolu bir boş çocuk parkı ;
Gecesiyim en belirgin gündüzlerin ,
Duyamayanıyım içimdeki ağlayan kız çocuğu sesinin

Yine bir mevsim geçiyor bedenimden
Karlar yağıyor , fırtınalar kopuyor , dolunayın gelgitleri sahillerime vuruyor.
Şaşkınlıkla izleyeneyim gözyaşlarıyım
Sanki sahipsiz ve kopuk mısralar anlattıklarım
Dervişi sanki ruhum fahişe bedenimin

Özlemindeyim yazın , baharın , kışın ...
Bahara uyumlanmış vücudumun anlaşması yok hiçbiriyle ...
Ama karar veriyor kalbim , kafamı ezen , karnıma tekmeler basan bu versimden de dilimeye


İnançlarımın , umutlarımın bağıra çağıra dillenen şahadetidir niyetim
Umarım Güneşten önce geri gelir tüm kaybettiklerim ...