Bir yön belirlendi ve varoluş başladı.
1 vardı ilkten, tekti birdi eşsizdi.
Benzeyeceği başka kimse yoktu ki benzesin.
Hastı, saftı. Bazı dillerde de pure du , nev-i şahsına münhasırdı.
Yetmedi 1’e kendisi. Hangimize yetiyor ki. Beğeniyordu varoluşunu ama bunu artık ona ondan başkaları da söylemeliydi. Tapınılmalıydı, isimler takılmalıydı.
Ve istek sonucu karar verdi yine…
1 istedi; 2 oldu. İstemeseydi olmazdı.
Buyur etti 2’yi hayatına. Tanıştılar, anlaştılar bir yerde, e ne de olsa bir parçaydı kendinden. … özünde aynı ama fiziken başka bir simülasyon…
1+1=2
\Özü aynı olsa da ikinin yapısı; tabi ki orijinalinin kopyası.
Zaman geçti. 1 ve 2’ye yine huzursuz kıpırtılar girdi. Gemide isyan vardı.
2’de bölünüp çoğalmak istiyordu. Neyi eksikti 1’den? Başı da kel değildi üstelik
Başka bir şeye ihtiyaç vardı..
Yeni bir kan.
Yeni bir soluk.
Yeni bir bilinç.
İki 1’e gitti. Birleşmeyi teklif etti.
1’i kalbinden vurdu. Çünkü; bölünüp üreme , kök salma duygusunu yaşamıştı 1 ve tekrarlanmasını çok istiyordu. Deyim yerindeyse kudurmuştan beterdi, alışkanlığın pençesinde. Zaten 2’de bu yüzden ihtiyaç duyuyordu ya 3’e.
Bir illet gibi; kana karışan.
İşte tam bu zamanlar anılmaya başladı 3’ün adı. 1 ve 2 kutsal birleşme için hazırladılar ortamı. Mum bile yaktılar sevişmeleri bir ayine dönüşsün diye.
Tütsüler bile yaktılar belki, kutsandılar, kutsallaştılar.
3
Yeniden doğumun, yeni bir bilincin, yeni bir anlayışın, yeninin sayısı.
Yeni bir nesil
İlk çocuk, ilk eser.
Ne yazık ki
Yaşına hürmeten saygı duyduğumuz 1 ve 2 hiçbir zaman saygınlıklarının değerini bilmediler.
Tanrı olmak için; bir şeylerin var edilebilmesi gerekir taraflarca.
1’in 2 ye 2’nin de 1’e ihtiyacı vardı bunun için…
Yarımlar birleşti… Bütün oldu
3
Yeni çocuğun ismi
Tanrının 3. kez can bulması
Tanrı parçacığı
Sıfırdan uzaklaşmadan 3’ün bereketini yaşayabilmek dileğiyle
Matta
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder